Bir Yerlere Sıkışıp Kalmış Bir Kaç Parça Bir Şey...

Kaçtı son gemi de güneş batarken.

Son biletimi harcadığım, durağa yürürken aklıma geldi.

Cebimdeki son parayı sabah simit almak için verdiğim, aldığım simidin son parçasını da iskeleye giderken yediğimi fark ettim karnımın gurultusu eşliğinde.

Sevgilimle son günümü yaşamış olduğumu,

İşyerinde son yazımı,

yani istifa dilekçemi yazdığımı hatırlattı bana soğuk rüzgar: 

Ne ısıtacak biraz sevgi nede sıcak tutacak bir montum yoktu çünkü...

Son metreküp gazın bittiğini ve ekstra gazı yükleyip onu da bitirdiğimi eve varınca anladım.

Tencerenin dibinde kalan son yemeği dün köpeğime vermiştim.

Son ödemesi geçmiş faturalar,

Son demde kalan masadaki rakı bardağı,

Son tek sigara, kutusundaki son kibrite eşlik eden...

Böylesi zamanlarda ne yapmalı insan?

İstenilen arzu edilen ama biryandan bitiren, harcatanlara biraz ara verip dengeyi kurmak için ne yapmalı?

Yok mu olmalı biraz?

En son farkına vardığım şey, 

Hayatın sonu bu değil.

Bütün bu sonların başlangıcı olan ilkleri bulmak çözer mi her şeyi?

Belki hepsini dengelemeli, her bitişi bir başlangıç haline getirecek SON bir karar vermeli...

10 Temmuz 2011