Yakınımdaki Uzaklar

Hayatta olmaz diye bir şey yok ben buna inanırım. Eğer inanırsan olmasa bile için o kadar ferah olur ki... inandığın uğurda her şeyi SEN yapmışsındır ,bedelini SEN ödemişsindir. Zaten sen inanmakla kendinde yaşamışsındır. Sen zaten o dünyanın kefenini biçmişsindir kendine ki insanların korktuğu da budur aslında : o dar kefenin içine girmekten korkarlar. Oysaki eğer yaşamasını bilirsen öyle geniştir ki ve korkmadığında öyle aydınlıktır ki... 

Ben bir gün onunla el ele gezeceğim, sarılacağım doyasıya. Bunun için de her bedeli ödemekten geri durmayacağım. Belki o istemez ama o karar veremez ona ne kadar değer vereceğime, ben karar veririm. Kalbimin yükünü vururum sırtıma sürgünlerden geçerim. Basarım acı dolu dikenlere. Kanımın akması, canımın yanması durduramaz, daha da harlar beni. Elbet gün doğar, elbet kırılır bu inat duvarı. O zaman kalbimin yükünü sererim, açarım bohçamı ve dağıtırım güzelliklerimi dört bi yana. O zaman gözyaşlarımın, bu içime oturan taşların bi anlamı olur. Herkes böyle düşünmez, yaşamaz çünkü korkar. Emeklerinin hiç olmasından korkar. Defalarca açılan yarasının tekrar kanamasından korkar. Beklentisiyle besler de besler korkularını. 

Korkuyu salma içine.... ne yaparsan yap ama KORKMA!

4 Şubat 2010

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Kurşunkalemin Son Sözleri

Evet beyim, ben bir kurşunkalemim, Naçizane  vücudum biraz odun biraz kömürdür benim. Evet hanımım, ben bir kurşunkalemim, Başkalarınınkinden  ziyade biraz size kendimi anlatayım. Ormandan fabrikaya, fabrikadan dükkana, dükkandan çantalara, çantalardan ellere giden serüvenimizin tek amacı bir yerde herhangi bir zamanda kağıtla buluşmaktır. Bende buluştum elbet ama inanın ben bile hatırlamıyorum ilk ne yazdığımı. Gariptir ki o haz hala çatlaklarımda gezinir. O kağıda ilk değiş.   Sonrası öyle gelmedi güzel bayan! Kah bir telefon numarası karaladım bir eczane reçetesine, kah unutuldum ilkokul sıralarında. Acıdır beyim unutulmak, öyle değil mi? Bir kalem olsam da benim de içimi yaktı o his. Bulunmak nasıl heyecanlandırıyorsa öyle. Kısacık ömrümde yazmadığım kadar çok soru işareti geçti içimden. Bazen nasıl katlanıyorsunuz bu garip düzene, bilinmezliğe ve belirsizliğe çok merak ediyorum. Ayrıca bir kalemin saklayacak nesi olabilir ki değil mi?...
Devamı